Met oom Toon op pad

Maandag 9 maart met oom Toon op pad naar Thiruvannamalai. Toon was al een aantal dagen in Chennai bij Anbu Illam om de nieuwe accomodatie en de bibliotheek te bekijken, de nieuwe kinderen, vrijwilligers en staf te ontmoeten, en om langzaam aan het klimaat te wennen. Toon moest een temperatuursverschil van 25 graden celcius overbruggen en dat verliep verrassend soepel, niets te klagen.
Zeven uur in volle bussen door stad en land bracht ons in deze tempelstad waar ooit op de heilige berg een guru een meditatie van 20 jaar uit zat. Wat een leven...
Elke volle maan wordt Thiruvannamalai tot pelgrimsoord omgetoverd en lopen duizenden Indiers, en enkele westerlingen, de ronde van vijftien kilometer om deze berg, waarvan wij het laatste stuk, uitgeput en wel, (ach ja, het was ook een saai stuk) langs een grote weg met de Rikshaw hebben volbracht. We hebben erg genoten en waren onder indruk van al die kleine tempeltjes waar wij met de grote stoet telkens kleine ritueeltjes uitoefenden. De ene keer een witte stip op het voorhoofd, dan andere keer een rode, dan een touwtje om een boom spannen of je door een heel klein tempeltje persen om een wedergeboorte te ervaren, jezelf warmen aan heilig vuur voor een tempel terwijl het zweet op je rug staat, een gratis hapje te eten en van alles en nog wat te koop. We werden ondergedompeld in de Hindoeistische traditische gebruiken en traditie.

De volgende ochtend afscheid van Jasmijn die, uit de steeds groeiende liefde voor de kinderen, een verblijf in Chennai verkoos boven een historische reis met Toon en Sjoerd. Ja wat moet je dan ..?
Wij gingen verder richting Auroville. Rustig in de bossen boven Pondicherry, waar wij eerst een middag en avond spendeerde in Franse sferen met een compleet westerse maaltijd en achteraf....ja een biertje. Het lukte ons wonderbaarlijk niet om dit biertje volledig te legen, we waren reeds voldaan. Toen dus drie dagen rust in de internationale idealistische gemeenschap Auroville, wat een stilte, wat een kalmte, genieten. Overdag Auroville verkennen per fiets, naar het strand, het Tibetaanse paviljoen, wat gemeenschappen bezoeken, en 's avonds zeer inspirerende Indiase muziek.
Maarja,... als ze dan gaan beginnen over het creeeren van een gemeenschap waarin een hoger bewustzijn centraal staat, verder voortbewegend in de evolutie....een nieuw ras, geinspireerd op twee overal aanwezige guru's uit de 20e eeuw; Sri Aurobindo en The Mother.... ik weet het niet, het gaat dan jeuken. Zoals Toon zei; 'hoe moet zich dat dan verhouden tot de rest van de bevolking?' Misschien speelt het trauma van de tweede wereld oorlog nog teveel in mijn achterhoofd mee. Er blijven teveel vragen open.

Zondag 15 maart naar Kumbakonam. De geadopteerde zoon van Toon, Emanuel Raja, een ex-straatkind die ook enkele jaren bij Don Bosco Anbu Illam verbleef in Chennai, is hier de stichting Hosanna begonnen. Persoonlijk sterk geinspireerd door moeder Theresa die hij eens in Chennai heeft ontmoet, heeft hij hier een heel frisse jonge idealistiche organisatie opgezet die vooral zeer basale steun geeft aan de onaanraakbare en zigeuners. Avondklassen, sponsering van medicijnen, een meidenhuis, kleding uitdelen bij zigeuners...en dat alles met een tact waar ik veel van heb geleerd. Hij is een insider, kent hun positie, heeft zelf aan de grond gestaan, is op de hoogte van de verhoudingen tussen groeperingen, de 'do's en don't'. Zo was het niet aan te raden om zonder eten bij de afgezonderde zigeuner gemeenschap aan te komen, maar wel sterk aan te raden om voor het donker daar weg te zijn voordat agressieve dorpelingen ons te lijf zouden gaan. Je moet het maar net weten.
We werden op alle plekken zeer hartelijk ontvangen, op de troon gezet, gehuldigd, bloemenkransen werden omgehangen, dansjes voor ons opgevoerd, er werd gezongen en iedereen wou graag zijn of haar hutje aan ons laten zien.
Wederom een zeer indrukwekkende ervaring, waar direct een eind aan komt. Over twee uur springen we op de trein om morgen weer in Chennai aan te komen, nog drie dagen vol hectiek voordat we hier de boel voorgoed achterlaten.

Tot snel