Women's day

Ik herinnerde mij dat ik me voordat ik naar India vertrok afvroeg in hoeverre ik mijn mening over de maatschappelijke positie van de vrouw kenbaar kon maken aan de meiden hier. Worden ze er gelukkiger van om te weten hoe andere vrouwen een leven leiden wat zij in India waarschijnlijk niet kunnen hebben, vroeg ik me af.
Ik had niet verwacht dat ik hier een groep sterke wereldmeiden zou ontmoeten. Die zowel de mogelijkheden voor hun toekomst als de cultuurverschillen heel goed in de gaten hebben. En niet dromen over gelijkheid maar werken aan het verbeteren van hun huidig situaties, al wordt het ze nog zo moeilijk gemaakt.
Ik ben hier omringd door sterke vrouwen waar ik veel bewondering voor heb.
Zoals Annandi die na haar scheikundestudie ervoor koos om niet te trouwen of carrière te maken maar les ging geven in de sloppen. Waar ze na vijf jaar zonder uitleg vorige week plotseling is overgeplaatst naar kantoor en mij met een brok in haar keel vraagt of ik langs wil gaan bij haar kindertjes om ze te vertellen dat ze van ze houdt.
Mallér, die in de keuken werkt, die met shockerend gemeende humor verteld hoe ze geslagen wordt door haar man. Haar man die om onduidelijke redenen werkloos is en het aan haar overlaat om de kost te verdienen, haar drie dochters op te voeden en het huishouden te doen in een huisje van 2 x 2.
Keetha een stralend meisje van zes dat rustig blijft staan terwijl de gillende meidengroep uiteen stuift, vluchtend voor het hongerige monster Sjoerd die de meiden dreigt op te eten, om hém eens in zijn arm te bijten.
Viji een meisje die binnenkort naar huis gestuurd wordt en om hulp komt vragen omdat ze niet naar huis wil want dan zal ze de tweede vrouw moeten worden van haar oom die met haar zus is getrouwd en haar mishandeld.
Teja de stille veilige baken in het meidenhuis altijd paraat voor de meiden, die er gister voor koos om weg te lopen uit het meidenhuis met een verstuikte enkel en een blaasontsteking om te voorkomen dat ze terug moet naar haar familie.
Rajilakshmi die elk vrij moment bloednerveus aan het studeren is om een beurs te bemachtigen zodat ze medicijnen kan gaan studeren, een moeilijke opgave omdat er aan de hand van examenscores slechts twee van de 3400 kandidaten zullen worden uitgekozen.
Geweldige vrouwen in waardeloze situaties.

Toen het 8 maart internationale vrouwendag was wilden we daar in het meidenhuis natuurlijk graag even bij stilstaan. Terwijl Irma met de meiden een modeshow hield waar de meiden nu nog van glunderen, gingen wij met vier engels sprekende meiden naar het “women’s film festival”. We hebben genoten van de Nederlandse film “Left” en “the Angela Parks story” maar nog meer van het feit dat de regisseuse van “Left” (an international film director!) aanwezig was en een praatje en foto met ons kwam maken. Waarna de meiden hun debuut konden maken op de Indiase televisie en vertelde over het protest van Angela Parks.

Nu ik dit schrijf zit ikzelf in de bus op de grens van het vrouwen gedeelte terwijl de goedbedoelde conducteur beschermend iedere man die naast me komt zitten hardhandig van het bankje verwijderd.
Ik ben zeer benieuwd wat de hier langzaam opkomende “women empowerment” voor invloed zal hebben op de meiden van Anbu Illam. Hopelijk geeft het ze de kans om in de toekomst af en toe ook wat minder sterk te mogen zijn.