Bezoek aan Pondichery en ontwikkelingen in Chennai

Dinsdag (25-11-2008) zijn we uit Chennai vertrokken naar Pondicherry voor drie dagen zon, lekker eten en cultruur. Bij aankomst bleek vooral de zon iets tegen te vallen; er was een cycloon op komst. Onze dappere poging toch wat frisse zeelucht op te snuiven ondanks de regen, wind en stromende rivieren op straat werd door agenten niet echt begrepen: ‘go inside! go inside! De rondzwaaiende politiestokken wisten ons te overtuigen. Gelukkig sliepen we in een lieflijk hostel aan het strand zodat we de cycloon en de golven goed zagen aankomen. En ontstond er in onze kamer een prive zwembad omdat de regen precies onder onze deur door geblazen werd.
Als het ons lukte om ondanks de stroomuitval en ongeruste mensen (‘don’t stay here. Be cause there is wind you know. Half an hour is okay i think, the trees will not fall down yet.’) het europese eten te bemachtingen genoten we daar enorm van. Sjoerds sterke behoefte om rijst te vermijden wordt langzaam aan door Jasmijn gedeeld.
Jasmijns grootste probleem toen ze net in Chennai was was haar mobiliteit. Ze kon haar weg nog niet vinden in deze enorme grote en chaotische stad en als westerse vrouw zijn de veilige mogelijkheden om alleen te reizen wat beperkt. Nu na bijna 3 weken liggen de middelen voor transport binnen handbereik. Zodra de banden van de fiets zijn opgepompt en de nieuwe duitse vrijwilligster nog meer is overtuigd van het feit dat ze met Jasmijn mee wil, zal zij zo waarschijnlijk de stad nog onveiliger gaan maken. Tourend van ‘boyshome’ naar girlshome’, sloppenwijken en crisisopvang, met haar nieuwe bril, indiase outfit, voortdurend snotteren, onbeduidende hoofdwiebel en Tamilse woordenschat is het een kwestie van tijd tot ze tot de locals kan worden gerekend.
Maar ondertussen vinden er ook vele ontwikkelingen plaats op het project die dankzij jullie sponsorgeld gerealiseerd kunnen worden.
De vuilnisbakken zijn gearriveerd en zijn een groot succes! Af en toe is afvalscheiden nog wat lastig maar de ‘goodwill’ is er in ieder geval en de stank van de vroegere afvaldump is zo goed als verdwenen.
Vorige week zijn we met 40 girls naar de bioscoop geweest, de liedjes klinken nog steeds in het naaiattelier en er verschijnen meer en meer geweldige slippertjes om de gehavende voetjes die weer uit gaan zodra er met de nieuwe voetballen gespeeld moet worden.
Bij de aankoop van Jasmijns nieuwe bril hebben we een slechtziend jongetje meegenomen. Ondanks de ontbereingen en grote schrik bij de oogdokter lijkt Prakash nog steeds erg enthoudiast over de te komen bril. Morgen is de tweede afspraak en hopelijk kunnen we dan ook gelijk een bril bestellen.
De directeur father Alphonse is onlangs op bezoek geweest in Europa, deze indrukken en onze ideëen en invloeden lijken veel effect te hebben op de organisatie.
We hopen de komende maanden nog veel te bereiken en met onze gebundelde krachten hebben we er vertrouwen in dat het ons kan lukken. Voorbeelden van projecten zijn de invoering van een gedragscode, het verdrijven van de muggen en daarmee het malariarisico (laatste weken vier patientjes) en we proberen een lang durende oplossing te vinden voor de slechte gezondheidszorg. Er moet eigenlijk een gekwalificeerde verpleegster aangenomen worden en een voortdurende aanvulling op de medicijnen en verbandjes komen. De verwachting is dat dit 100,- euro per maand extra zal gaan kosten en hier is natuurlijk geen budget voor. Ideëen en suggesties van jullie zijn erg welkom.
Onze mobiele EHBO-post doet nu al veel goeds, maar schiet erg te kort op vele vlakken.
Zaterdag had Jasmijn een pyjamaparty georganiseerd voor bij de girls maar die is afgelopen zaterdag in het water gevallen, want ook in Chennai bleek het te hebben geregend. Alleen al om thuis te komen moesten we tot ruim boven de knieën door het rioolwater. Dus ook hier had het leven een aantal dagen stil gelegen. 120 energieke jongens zaten opgesloten in een huis en dat zorgde voor spanningen. De sfeer zat er dus goed in toen we terugkwamen. Misschien kunnen we vanmiddag tijdens de nieuw ingevoerde weekelijkse vergadering de boel weer wat sussen danwel bespreekbaar maken.
Het is nu maandag, het huis is nog niet afgebroken, de krabben zijn uit de bibliotheek verwijderd, het vuil komt niet meer langs de voordeur drijven en het nieuws over Mumbai kan ons weer via de krant bereiken. De jongens zijn vandaag gelukkig weer naar school, dan kunnen ze hun energie tenminste weer kwijt.
En om de vreugde compleet te maken zijn wij naar grote waarschijnlijkheid nog steeds luisvrij!

En je kan onze foto's hier bekijken: http://picasaweb.google.com/Jasmijnbackx