De eerste balans kan worden opgemaakt
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jasmijn en Sjoerd
06 Oktober 2008 | India, New Delhi
Gisteren las ik de laatste pagina’s van een boek van een wereldreiziger op de fiets die na zijn ervaringen India op de weegschaal heeft gelegd: watzijn de positieve en negatie ervaringen die je bij blijven. Ik zal hier nu ook mee beginnen, na slechts een kleine week in Chennai te hebben vertoefd.
De eerste breakdown was gisteren een feit. Het begon met een kleine misselijkheid die elke sociale activiteit tegenhield. Hele middag misselijk geweest, op bed gelegen, en na een verergering rond een uur of negen toch maar mijn vinger in mijn keel gestoken. Daarna ging het beter, nu nog een beetje slapjes en aan de schijterij.
De lucht is hier stevig vervuild, we leven in een arme buurt van Chennai en hemelsbreed tweehonderd meter van de vuilnisbelt. Als het afval wordt verbrand en de wind staat in onze richting……er wordt wel gezegd dat leven in Chennai gelijk staat aan het roken van dertig sigaretten per dag. Dit is best mogelijk: het verkeer is zo intensief dat toen ik twee dagen geleden twee uurtjes op de fiets zat dat mijn luchtwegen redelijk dicht zaten en twee dagen hoofdpijn had rond mijn voorhoofdholte door het ademen via mijn neus, wat een mietje ben ik toch. Hoor die kinderen er nooit over klagen. Misschien is het tijd voor een gasmasker!
Verder is de stad, en vooral het deel waarin wij leven, al een vuilnisbelt op zich. Het is ongelofelijk hoe gelaten mensen in zo'n shit hole kunnen leven. Je zou toch eens kunnen gaan denken aan een opruimactie, ook al is het natuurlijk onbegonnen werk op een vuilnisbelt. De schoonste plek in de hele omgeving is het speelplein hier voor dit gebouw. Dit is ook te zien op een van de foto's.
Kortom de omstandigheden zijn niet ideaal, maar het blijft een grote verbetering voor de kinderen ten opzichte van hun eerdere ervaringen in hun nog jonge leven.
De positieve zijde van de weegschaal:
De kinderen hebben op deze plek de mogelijkheid om een leven op te bouwen. Vrijwel alle energie van de medewerkers en vrijwilligers gaat zitten in de verbetering van de situatie van de jongens. De nadruk ligt op de scholing. Maar er is ook ruimte voor sport en vermaak.
Ben zelf veel met gymlessen bezig ; in ieder geval vooral met de plannen ervoor. Gisteren voor het eerst de grote jongens een beetje begeleid bij het volleyball en dat was erg leuk. Ga vanaf nu ook werken met klaslijst en verplichtte aanwezigheid. Zie er erg naar uit deze lessen steeds verder uit te breiden. Heb het idée hierdoor mezelf ook nuttig te kunnen maken, en dat vind ik erg prettig.
Naar de jongens toe merk ik dat een liefdevolle en strenge maar rechtvaardige houding goed werkt. Duidelijkheid en strengheid kost soms veel moeite maar na de weerstand werkt het toch het best naar mijn mening. De kinderen zijn naast liefdevol ook erg gehard door de straat en gemeen. Ze hebben daarnaast ook een sterke eigen wil. Ben benieuwd hoe dat bij het meisjes project is. Het is goed dat Jasmijn dadelijk komt, zij gaat aan de slag op het meisjesproject. Nu zijn er namelijk vijf vrijwilligers bij de jongens en nul bij de meisjes.
Wat mij ook opviel is dat ik ook zeer weinig blanken rond zie lopen. Vandaag zag ik op een afstand twee blanke studenten rondlopen: ik ben niet alleen(naast ook andere vrijwilligers). Het geeft me het gevoel echt midden in het Indiase leven te zitten en niet in een of andere toeristische vervorming ervan.
Je maakt door je andersheid ook erg makkelijk contact hier. Als je even stil zit heb je binnen enkele minuten een praatje.
Vandaag op het strand geweest; heerlijk frisse lucht en ontspanning. Kan mij meteen ook voorstellen hoe het leven buiten de stad eruit moet zien. Trouwens, het zuiden van deze stad is al een stuk beter dan het noorden, waar wij leven.
Het leven is hier heel goedkoop. Een rit in een rikshaw over tien kilometer kost ongeveer anderhalve euro. Een tros(14) kleine bananen: zestig eurocent. Een lunchhap bij de universiteit: 20 eurocent. Je zal er niet snel arm van worden.
Voor zover dit bericht: ik zal binnenkort weer meer inzicht geven in de situatie
Al het goeds van sjoerd
De eerste breakdown was gisteren een feit. Het begon met een kleine misselijkheid die elke sociale activiteit tegenhield. Hele middag misselijk geweest, op bed gelegen, en na een verergering rond een uur of negen toch maar mijn vinger in mijn keel gestoken. Daarna ging het beter, nu nog een beetje slapjes en aan de schijterij.
De lucht is hier stevig vervuild, we leven in een arme buurt van Chennai en hemelsbreed tweehonderd meter van de vuilnisbelt. Als het afval wordt verbrand en de wind staat in onze richting……er wordt wel gezegd dat leven in Chennai gelijk staat aan het roken van dertig sigaretten per dag. Dit is best mogelijk: het verkeer is zo intensief dat toen ik twee dagen geleden twee uurtjes op de fiets zat dat mijn luchtwegen redelijk dicht zaten en twee dagen hoofdpijn had rond mijn voorhoofdholte door het ademen via mijn neus, wat een mietje ben ik toch. Hoor die kinderen er nooit over klagen. Misschien is het tijd voor een gasmasker!
Verder is de stad, en vooral het deel waarin wij leven, al een vuilnisbelt op zich. Het is ongelofelijk hoe gelaten mensen in zo'n shit hole kunnen leven. Je zou toch eens kunnen gaan denken aan een opruimactie, ook al is het natuurlijk onbegonnen werk op een vuilnisbelt. De schoonste plek in de hele omgeving is het speelplein hier voor dit gebouw. Dit is ook te zien op een van de foto's.
Kortom de omstandigheden zijn niet ideaal, maar het blijft een grote verbetering voor de kinderen ten opzichte van hun eerdere ervaringen in hun nog jonge leven.
De positieve zijde van de weegschaal:
De kinderen hebben op deze plek de mogelijkheid om een leven op te bouwen. Vrijwel alle energie van de medewerkers en vrijwilligers gaat zitten in de verbetering van de situatie van de jongens. De nadruk ligt op de scholing. Maar er is ook ruimte voor sport en vermaak.
Ben zelf veel met gymlessen bezig ; in ieder geval vooral met de plannen ervoor. Gisteren voor het eerst de grote jongens een beetje begeleid bij het volleyball en dat was erg leuk. Ga vanaf nu ook werken met klaslijst en verplichtte aanwezigheid. Zie er erg naar uit deze lessen steeds verder uit te breiden. Heb het idée hierdoor mezelf ook nuttig te kunnen maken, en dat vind ik erg prettig.
Naar de jongens toe merk ik dat een liefdevolle en strenge maar rechtvaardige houding goed werkt. Duidelijkheid en strengheid kost soms veel moeite maar na de weerstand werkt het toch het best naar mijn mening. De kinderen zijn naast liefdevol ook erg gehard door de straat en gemeen. Ze hebben daarnaast ook een sterke eigen wil. Ben benieuwd hoe dat bij het meisjes project is. Het is goed dat Jasmijn dadelijk komt, zij gaat aan de slag op het meisjesproject. Nu zijn er namelijk vijf vrijwilligers bij de jongens en nul bij de meisjes.
Wat mij ook opviel is dat ik ook zeer weinig blanken rond zie lopen. Vandaag zag ik op een afstand twee blanke studenten rondlopen: ik ben niet alleen(naast ook andere vrijwilligers). Het geeft me het gevoel echt midden in het Indiase leven te zitten en niet in een of andere toeristische vervorming ervan.
Je maakt door je andersheid ook erg makkelijk contact hier. Als je even stil zit heb je binnen enkele minuten een praatje.
Vandaag op het strand geweest; heerlijk frisse lucht en ontspanning. Kan mij meteen ook voorstellen hoe het leven buiten de stad eruit moet zien. Trouwens, het zuiden van deze stad is al een stuk beter dan het noorden, waar wij leven.
Het leven is hier heel goedkoop. Een rit in een rikshaw over tien kilometer kost ongeveer anderhalve euro. Een tros(14) kleine bananen: zestig eurocent. Een lunchhap bij de universiteit: 20 eurocent. Je zal er niet snel arm van worden.
Voor zover dit bericht: ik zal binnenkort weer meer inzicht geven in de situatie
Al het goeds van sjoerd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
